Verzet gegrond. Klacht gegrond. Vast is komen te staan dat verweerder tweemaal aan klager een deurwaarderexploit heeft laten betekenen zonder klager daarvóór in de gelegenheid te stellen om vrijwillig aan het vonnis te voldoen, door klager - bijvoorbeeld door het sturen van een e-mail - om betaling te vragen. De raad is van oordeel dat verweerder op grond van gedragsregel 6 lid 1 gehouden was om onnodige kosten voor klager te vermijden en dat hij dus klager in de gelegenheid had moeten stellen om vrijwillig aan het vonnis te voldoen. Door dat niet te doen heeft hij klager geschaad omdat klager onnodige kosten van het betekenen van de exploten aan de deurwaarder heeft moeten betalen. Die kosten zou klager niet hebben gehad als hij een termijn had gekregen om vrijwillig aan het vonnis te voldoen en vervolgens betaald zou hebben. Verweerder heeft weliswaar aangevoerd dat klager gewoon zelf voor betaling had kunnen zorgen, maar klager heeft terecht opgemerkt dat hij niet zonder meer wist welk bedrag en op welke rekening precies moest worden betaald en dat hij wachtte op een bericht. Het feit dat verweerder achteraf heeft aangeboden om het bedrag aan nasalaris aan klager terug te storten maakt het voorgaande niet anders, omdat dat slechts een deel van de door klager betaalde kosten betreft. Waarschuwing.