Verzet gegrond omdat de voorzitter ten onrechte heeft geoordeeld dat sprake is geweest van schending van het ne bis in idem-beginsel. Klaagster wordt door de raad niet-ontvankelijk verklaard in haar klacht omdat zij heeft verzaakt om haar klachten over verweerders in één keer aan de deken voor te leggen. Alhoewel een concentratie van klachten geen algemeen geldend beginsel is in het tuchtrecht, mocht van klaagster worden verwacht dat zij efficiënt en op een voor verweerders (en de raad) minst belastende wijze een klachtprocedure zou voeren. Klaagster heeft bovendien tot tweemaal toe aanvullende klachten mogen aanvoeren bij de deken. Het te late klagen is nu naar het oordeel van de raad niet verschoonbaar.