Weigeren klacht in behandeling te nemen

(…) is de weigering van de deken om naar de klacht van klager onderzoek te doen in strijd met art. 46c Adv.w., dat hem immers verplicht een onderzoek te doen naar ‘elke’ bij hem ingediende klacht. Voor een klacht die betrekking heeft op de handelwijze van een advocaat ter gelegenheid van de behandeling van een andere klacht bij het HvD geldt geen uitzondering. Van deze weigering kan de deken een verwijt worden gemaakt. Ook wordt daarmee het vertrouwen in de advocatuur geschaad. Klager heeft er immers op mogen vertrouwen dat de klacht wel in onderzoek zou worden genomen. Het hof voegt hieraan toe dat ingevolge art. 46d lid 4 Adv.w. de klacht bovendien steeds ter kennis van de raad van discipline moet worden gebracht, ook indien de deken van oordeel is dat de klacht kennelijk ongegrond of van onvoldoende gewicht is, welk oordeel aan de raad dan ter kennis wordt gebracht. Door het onderzoek naar de klacht van klager te weigeren heeft verweerder de rechtsgang voor klager naar de raad geblokkeerd, hetgeen hem niet vrijstond.