In hoger beroep na in eerste aanleg in het ongelijk te zijn gesteld

Partijen hebben verschillende lezingen over hetgeen is besproken over het leggen van beslag. Daarmee is niet komen vast te staan dat klager akkoord is gegaan met het afzien van het nemen van beslagmaatregelen. Het verweer van verweerder op dit punt wordt verworpen, mede omdat verweerder – op wiens weg dat had gelegen – het gestelde akkoord van klager niet schriftelijk heeft vastgelegd. Echter, gelet op de stand van zaken in de procedure zoals hiervoor beschreven en de risico’s die in het algemeen, en in dit geval in het bijzonder, verbonden zijn aan het leggen van (conservatoir) beslag – met name vanwege het feit dat klager in eerste instantie door de rechtbank in het eindvonnis volledig in het ongelijk was gesteld –, is het hof van oordeel dat verweerder niet tekort is geschoten jegens klager en niet onzorgvuldig heeft gehandeld door geen (conservatoir) beslag te leggen.