Verweerster heeft oorspronkelijk alleen de ex-echtgenote van klager maar later ook klager bijgestaan in een echtscheidingszaak. Klager beklaagt zich erover dat verweerster zijn belangen heeft verwaarloosd ten gunste van zijn ex-echtgenote door hem onder druk te zetten akkoord te gaan met een bepaalde partneralimentatie en hem over de fiscale aspecten onjuist te informeren. De raad is van oordeel dat de partneralimentatie en de uitgangspunten die daaraan ten grondslag hebben gelegen voldoende zijn besproken en beschreven. Indien verweerster in de alimentatieberekening fouten heeft gemaakt, is het een kwestie die ziet op haar aansprakelijkheid, waarover verweerster reeds contact heeft gehad met haar beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar. Voorts verwijt klager verweerster dat zij haar uurtarief niet met klager heeft  besproken. De raad overweegt dat verweerster niet had mogen volstaan met toezending van een opdrachtbevestiging met vermelding van uurtarief aan de ex-echtgenote indien zij ook de belangen van klager ging behartigen. Zij had zich ervan moeten vergewissen dat klager daarvan op de hoogte was en had niet mogen afgaan op de enkele mededeling van de ex-echtgenote dat klager een gemailde brief had gelezen. Tenslotte wordt verweerster het verwijt gemaakt dat zij in het ouderschapsplan geen verhuisverbod heeft opgenomen. De raad overweegt dat een advocaat een dergelijke verplichting in zijn algemeenheid niet heeft.