Het lag op de weg van verweerder om zo spoedig mogelijk na het in behandeling krijgen / nemen van klaagsters zaak zekerheid te krijgen over de lopende vervaltermijn. Hij had klaagster dan ook direct uitleg moeten geven over het belang van de algemene voorwaarden voor de vaststelling van die termijn. Hij heeft dat echter nagelaten en bij klaagster en zichzelf de indruk gewekt respectievelijk de gedachte laten post vatten dat de vervaltermijn 5 jaar plus 6 maanden bedroeg in plaats van in werkelijkheid 5 jaar plus 3 maanden. Verweerder heeft blijk gegeven van een te laconieke houding en onvoldoende besef van zijn verantwoordelijkheid om zekerheid te krijgen omtrent de vervaltermijn. Toen eenmaal vast stond dat de termijn was verstreken, heeft verweerder ten onrechte de verantwoordelijkheid daarvoor bij klaagster gelegd. Gegrond. Enkele waarschuwing.