Klager verwijt verweerster dat zij de belangen van klager niet naar behoren heeft behartigd. Verweerster heeft onbetwist gesteld dat zij klager heeft voorgehouden dat het in zijn zaak de voorkeur verdiende om deze te regelen.Verweerster heeft voorts aangevoerd dat klager zelf het schikkingsbedrag heeft voorgesteld. Klager heeft dat erkend en niet is gebleken van omstandigheden op grond waarvan verweerster had moeten begrijpen dat klager er eigenlijk niet voor voelde om überhaupt een regeling te treffen en dus eigenlijk ook niet achter zijn eigen voorstel stond. Uit de stukken kan niet worden afgeleid dat verweerster klagers wederpartij in de kaart heeft willen spelen c.q. op de hand van de wederpartij was. Deze verdachtmaking is op geen enkele wijze door klager nader onderbouwd.

Klacht kennelijk ongegrond.