Bij vonnis is klager veroordeeld tot het stellen van een bankgarantie. De bank die de garantie afgaf, eiste een contragarantie.  Verweerder heeft  rechtstreeks telefonisch contact gezocht met de kennis van klager die de contragarantie afgaf. Klager beklaagt zich daarover omdat daardoor de contragarantie werd beperkt tot één jaar. De contragarant zou  door het telefoontje geïntimideerd zijn. Verweerder meent dat hij handelde in het belang van zijn cliënt. De raad oordeelt dat de klacht gegrond is, omdat verweerder door het gesprek onnodig  het risico liep klager te schaden. Er is echter geen maatregel opgelegd.